Bagher Shamszadeh

هیأت استانداردهای حسابداری مالی و هیأت استانداردهای فرامرزی حسابداری نقدهایی را در ارتباط با الگوی کنونی تهیه صورتهای مالی سه گانه (ترازنامه، سود و زیان و جریان وجوه نقد) مطرح نمودند که از آن جمله می توان به عدم به کارگیری روش یکسان در تهیه صورت های مالی مختلف، استفاده از طبقه بندی های گوناگون، عدم ارائه اقلام با اهمیت در سطح یکسان در هریک از صورت های مالی و درنتیجه دشواری درک ارتباط بین ارقام صورت های مالی مختلف و کاهش شفافیت اشاره داشت. در این راستا دو هیأت درسال 2004 پروژه مشترکی را آغاز نمودند که منتج به انتشاریک الگوی پیشنهادی جدید برای ارائه صورت های مالی درسال 2008 گردید. اما الگوی مذکور درجهت دستیابی به اهداف اولیه توفیق چندانی نداشت و به همین دلیل از زمان نظرخواهی عمومی (اکتبر 2009) تاکنون، پروژه مذکور مسکوت باقی مانده است. در پژوهش حاضر ابتدا با رویکرد تحلیلی- انتقادی و با بهره گیری از تئوری زبان شناسی چامسکی و تئوری ارتباط شانن به آسیب شناسی نقدهای مطرح در خصوص الگوی کنونی تهیه صورت های مالی پرداخته می شود. سپس با استفاده از نظرسنجی خبرگان، مبتنی بر روش دلفی فازی و کسب نظر کارشناسی 44 نفر، و با بهره گیری از مدل اصلاح پارازیت شانن و تعیین فعالیت ها به عنوان مبنای اصلی تهیه و ارائه صورت های مالی، مدل جدیدی به نام گزارشگری مالی برمبنای فعالیت پیشنهاد شده است که تا حدود بسیاری توانایی رفع نقدهای الگوی کنونی تهیه صورت های مالی و دستیابی به اهداف مورد نظر الگوی پیشنهادی دوهیات تدوین استانداردهای حسابداری را دارد.

در تعاریف متفاوت مدیریت سود، روی این موضوع که مدیریت سود با هدف گمراه نمودن (دست اندرکاران) بازار سرمایه انجام می شود، تمرکز می گردد. با این حال، به این پرسش که آیا بازار سرمایه توان تشخیص استراتژی های مختلف مدیریت سود را دارد یا خیر، پاسخی داده نشده است. در این پژوهش، پس از سنجش معیارهای مختلف مدیریت سود واقعی و مدیریت سود حسابداری (اقلام تعهدی) در سطح صنعت، به منظور ارزیابی توان بازار در تشخیص مدیریت سود واقعی و مدیریت سود حسابداری، از تکنیک معادلات همزمان غیرخطی و آزمون میشکین (1983) با داده های ترکیبی 117 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1394-1381 استفاده شده است. با این وجود، یافته های پژوهش بیانگر آن است که مدیران توانسته اند با اتّخاذ سیاست مدیریت سود واقعی از طریق دستکاری فعالیت های فروش، تولید و فروش دارایی ها، موجب گمراهی بازار سرمایه شوند.