اعیاد شعبانیه مبارک

صاحب نظرا به خاک تن جـــان آمـــد
جان همه عالـم به فـدای قدمش
از مهر رخش جهان همه روشن شد
گــل بوســه زند رخ مهش را هر دم
بلبل به طــرب ترانه هــا می خوانـد
زهــرا ز فروغ زهـره اش شادان شـد
در بیت علــی ستــاره تابیدن کـــرد
از عـرش برین تحفه ی دردانه رسیــد

از کــوه عـرب موسـی عمـران آمـد
گــل جامـــه درد بهــر تن بی کفنش
از یاس رخش جهـان همـه گلخن شـد
سـرو از غم شش ماهه او گردد خـم
قمری ز شعف چه عشوه ها می راند
عالم ز نسیم کویش عطرافشان شـد
باران صـفا ز دیـــده باریــدن کــــرد
شاهنشه دل به قلب این خانه رسید

بلبل بخرامیـــد ز گـــل واژه عباس
عطر نفسش گشته بهار دل عشاق
آن نـم نـم باران شفقت ز ره آمــد
بازوی بلندش بگشاید در هــر بنـد
شد یار و علمــدار وفـا دار بـــرادر
آیین شــرف خفته بر نام ابوالفضل
لب تشنه دوانید سمنــدر به رخ آب

روشن شده گیتی ز رخ چون مه عباس
شـد مرهـم دل خاک سر درگه عباس
انسان و پـری عاشـق و دیوانه عباس
شد جایگـه مرغ وفــا سینـه عباس
شد جــای برادر بر دل خانـــــه عباس
شد خون جگـر نم به لب تشنه عباس
بر خــاک فتاد آن لب خشکیــده عباس

مژده ای دل که نسیم سحری آمده است
بلبلان شاد و چمن پر گل و بلبل باشد
لعــل دریای شفقت گــل زیبای علـی
یــد والای حسین و گـــل دردانه ی او
شـاد گردید جهــان زان رخ نورانــی عشق
گــل خندان علــی در بغــل پاک حسین
ماه سلطان عطش قمری بستان نبی
زینت عرش و سمـا زیور سجـاده ی عشق
شاهـد ناله ی زینب تیغ افشــا گر ظلم

بر ســـر طاق فضیلت قمـــری آمــــــده است
بر چمـــن زار ادب خـوش خبــری آمـــده است
بر سر نــــاز زمـــرد گهـــری آمــــده است
مرتضــی سیــرت و احمد نظــری آمده است
چو نگینی دل شب خوش سحری آمده است
مه سجاده ی دل از سفـــری آمــــده است
بر ســـر شـــاه ازل تـــاج زری آمـــــده است
بهـر شاه شهـــدا گــل پسری آمـــده است
بهـر یاری شفـــق نامــوری آمــــــــده است